16 juli 2013-2023

Een boek vol met herinneringen, van veel vrienden.

Over je positivisme, je enthousiasme, je engagement, je liefde, je lach.

“Pessimisme zal de wereld niet redden.”

De krijttekeningen van je vrienden. De hemel-regen heeft ze toen opgenomen.

“Een lach voor elke dag. Speciaal voor jou, Andreas.

Nature calls.

Urban mining hero.

Er zit goud in u.

Je stond aan een stam van een grote boom.

We blijven uw weg fietsen.

Andreas, we love you.”

De Groene Ruijter

De kerselaar.

Het bos in Zingem en Idiofa. We planten in het najaar nog een lustrum-bos.

De wijnrank is verweerd.

Bivacco Toffolon en Rifugio Semenza, we gaan er ook nog eens heen.

Grand and king-like in the fading light.

Le soleil eclipsé.

The Gardener. Guaranteed. Bella Ciao.

Le cose che restano.

In ons hart. Voor Altijd. Tot Altijd.

16 juli

6 jaar met heel wat Andreas momenten, zonder Andreas, maar soms zo dichtbij.

Zo beschreef Andreas zichzelf op de website van “voordewereldvanmorgen” in augustus 2011:

“Ik ben een optimist, leergierig en avontuurlijk ingesteld. Al van jongs af interesseer ik mij in de grootsheid en de complexiteit van de aarde en de levensvormen er op. Daar komt ook mijn bezorgdheid over de klimaatsverandering voort. Ik ben geboren met meer welvaart dan ik mee kan aanvangen, maar ik probeer een beetje ascetisch te leven. Bijvoorbeeld door mij vegetarisch te voeden, de fiets te nemen voor alles onder 20 km en ecologisch te reizen. De dood aan luxe en overconsumptie! Ook het belang van onze afval te recycleren probeer ik aan anderen over te brengen. Ik hoop dat wij mensen er ooit een manier op vinden om allen op gelijke voet te leven, zonder de natuur schade aan te richten.”

(reeds gedeeltelijk vermeld in het ecologisch rouwregister, 2013)

IMG_2317 - Version 2.JPG